تأثیر درمان مثبت‌نگری وجودگرا و درمان مثبت‌نگر ایرانی-اسلامی بر اضطراب اجتماعی و استرس دانش‌آموزان دختر دارای اضطراب اجتماعی

مقدمه: یکی از حوزه‌هایی که دختران دانش‌آموز دارای اضطراب اجتماعی نیازمند یاری‌رسانی با هدف ارتقاء سلامتی خود هستند، تضعیف اضطراب اجتماعی و استرس آن‌ها است. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان مثبت‌نگری وجودگرا و درمان مثبت‌نگر ایرانی-اسلامی بر اضطراب اجتماعی و استرس دانش‌آموزان دختر دارای اضطراب اجتماعی اجرا شد. روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه گروهی دو مرحله‌ای (پیش آزمون و پس آزمون) بود. به منظور انجام پژوهش از 400 دانش‌آموز دختر مقطع متوسطه دوم در شهر اردستان در سال 1396، 45 نفر به صورت هدفمند مبتنی بر ملاک‌های ورود و خروج انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر برای هر گروه) و گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور و پرسشنامه استرس نوجوان در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. گروه درمان مثبت‌نگری وجودگرا به مدت 10 جلسه و گروه درمان مثبت‌نگری ایرانی-اسلامی به مدت 11 جلسه تحت درمان قرار گرفته و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکردند. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین درمان مثبت‌نگری وجودگرا و درمان مثبت‌نگر ایرانی-اسلامی با گروه کنترل در اضطراب اجتماعی و استرس در پس‌آزمون پس از کنترل پیش‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 > P). همچنین درمان مثبت‌نگری وجودگرا نسبت به درمان مثبت‌نگر ایرانی-اسلامی در استرس دارای تفاوت معنادار بود (05/0 > P). نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت که درمان مثبت‌نگری وجودگرا و درمان مثبت‌نگر ایرانی-اسلامی دو روش درمانی هستند که می‌توانند به دختران دانش‌آموز دارای اضطراب اجتماعی کمک کنند تا بر مشکلات مربوط به اضطراب و استرس خود غلبه کنند و زندگی با استرس و اضطرابی کمتری داشته باشند.